[Verso 1]
Solamente una palabra
Solamente una oración
Cuando llegue a tu presencia
Oh, Señor
No me importa en qué lugar
De la mesa me hagas sentar
O el color de mi corona
Si la llego a ganar
Solamente una palabra
Si es que aún me queda voz
Y si logro articularla en tu presencia
No te quiero hacer preguntas
Solo una petición
Y si puede ser a solas
Mucho mejor.
[Coro]
Solo déjame mirarte cara a cara
Y perderme como un niño en tu mirada
Y que pase mucho tiempo
Y que nadie diga nada
Solo déjame mirarte cara a cara
Que se ahogue mi recuerdo en tu mirada
Quiero amarte en el silencio y sin palabras
Y que pase mucho tiempo
Y que nadie diga nada
Solo déjame mirarte cara a cara
[Verso 2]
Solamente una palabra
Solamente una oración
Cuando llegue a tu presencia
Oh, Señor
No me importa en qué lugar
De la mesa me hagas sentar
O el color de mi corona
Si la llego a ganar
[Coro]
Solo déjame mirarte cara a cara
Aunque caiga derretido en tu mirada
Derrotado y desde el suelo
Tembloroso y sin aliento
Aún te seguiré mirando mi maestro
Cuando caiga ante tus plantas de rodillas
Déjame llorar pegado a tus heridas
Y que pase mucho tiempo
Y que nadie me lo impida
Que he esperado este momento
Toda mi vida
Solament una paraula,
només una oració,
quan arribi a ta presència,
oh, Senyor!
No m’importa en quin lloc
de la taula em vulguis posar
o el color de la corona,
si l’arribo a guanyar.
Solament una paraula,
si és que encara em queda veu
i si puc articular-la
davant teu.
No vull fer-te més preguntes,
només una petició,
i si estem tots dos a soles,
serà millor.
Només deixa’m contemplar-te cara a cara,
com un nen que perd els ulls en els del pare
i que el temps mai no ens aturi
i ningú no ens interrompi,
perquè estic mirant al Mestre cara a cara.
Que tots els records es fonguin en mirar-te,
estimant-te en silenci _i sens paraules
i que passi molta estona
i ningú no ens interrompi,
només deixa’m contemplar-te
cara a cara.
Solament una paraula,
només una oració,
quan arribi a ta presència
oh, Senyor!
No m’importa en quin lloc
de la taula em vulguis posar
o el color de la corona,
si l’arribo a guanyar.
Només deixa’m contemplar-te cara a cara,
tant s’hi val, que em desfaci al mirar-te;
derrotat i des de terra, tremolós i sense forces,
seguiré mirant el rostre del meu Mestre!
Quan agenollat em postri, rostre a terra,
ploraré aferrat a les teves ferides.
I que passi el temps que vulgui
i que res no ens interrompi,
perquè aquest moment l’espero
tota la vida.